Şiir olacak bu acılar büyüyünce. Yaş olup süzülemedikçe yanaklarımdan, ses olup titreyemedikçe... Ateş olup yanamadıkça boğazımda, kan olup akamadıkça damarlarımdan, zehir olup öldürmedikçe... Şiir olacak bu acılar büyüyünce.
Zararım yok ki kimseye, acımın zararı yok. Feryatlarım tırmalamıyor kimsenin kulaklarını. Tırnaklarım çizmiyor kollarınızı hiçbirinizin. Nefretim kimseye değil. Koymuşum kafamı dizlerimin arasına, görmüyor kimse gözlerimi.
Bakın, yaşamak öyle kolay değil! Nefes almak kolay değil öyle yana yana, su içmek kolay değil boğulurken. Yemek yemek zehir taşarken midenden kolay değil. Konuşmak ağzın nefret doluyken, susmak anlatacak umutların varken... Yaşamak öyle kolay değil!
Şiir olacak bu acılar büyüyünce. Şarkı olacaklar dilimde, duymayacaksınız. Siz kaç acının şarkısını dinlediniz ki? Kaç nefretin kitabını okudunuz? Kaç umudun cesedini gördünüz çöplüklerde? Hangi ateşe baktığınızda görebildiniz içinde kül olan anıları? Siz hangi şiiri hissettiniz de benim acımın şarkısını duyacaksınız?
-Berkan SEZEN
5 Ocak 2017
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder