Acı'yı, acısını güzel anlatan insanları seviyorum. Anlatamayanlar da bir ayrı güzel zaten. Acısı olan herkes güzel aslında ne yazık ki içten içe. Acısı olan herkes özel... Allah'ın acıları olanlara verdiği teselli ödülü yazmak bence, herkesin hayran kaldığı, şairin de içinden söküp atmak istediği yetenek...
Çünkü bilir ki şair; söküp atabilirse en derininden şiirlerini, acılarını da söküp alır o satırlarla.
Bilir ki şair; ölene kadar geçmeyecek insanların dizelerine hayranlığı ve ölene kadar da geçmeyecektir acısı.
Ve bazen "ruhum bedenimden ayrılırken de böyle acıyacak mı?" diye sorar biçare...
Ama yine bilir ki; ruhu bedeninden ayrılırken bile acımayacaktır böyle.
Ve tekrar şairler; kendini öldürecek kadar bencil olmayan insanlardır.
Ve o şairler, tek çareyi kazımakta bulanlardır. Yazmak değil yalnız dediğim.
Kazımak...
Kazır çünkü en derinine acısını, aşkını.. Sevdiğine kazır, kağıtlara değil yalnız. Canı yanar. Yandıkça daha da kazır derinine...
Ve son olarak acıdan şair olana, en acı tesellidir şiirler.
6 Mart 2017
Berkan Sezen
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder